Al sinds het begin van de stage wilde ik iets met "Cooperatief leren in muziek" doen, omdat ik het zo'n leuk boek vind. Tijd voor andere werkvormen dus!
De kinderen hebben al een aantal keren getekend op muziek. Ik wilde hen actiever laten luisteren en uitproberen wat er gebeurt wanneer ze samenwerken.
Ook wilde ik weten in hoeverre de leerlingen over de muziek en het gevoel dat het bij hen oproept kunnen praten. Vandaar dat ik heb gekozen voor luisterfragmenten met plaatjes. Ik heb expres de meest abstracte plaatjes genomen die ik kon vinden in de PDF bijlage, omdat ik benieuwd was wat de kinderen er zelf van zouden maken.
*
Alle kinderen kregen een stapeltje met sfeerplaatjes. Ik heb twee verschillende luisterfragmenten laten horen, waarbij ze een plaatje apart mochten leggen die ze bij de muziek vonden passen. Eerst individueel (een paar kinderen gingen natuurlijk wel bij elkaar kijken, dus toen heb ik gezegd dat ze het eerst zelf moesten beslissen, en dat alles goed was).
Vervolgens heb ik gevraagd of ze tweetallen konden maken. Ik was benieuwd of dit een moeilijke opdracht is voor kinderen in groep 3/4... maar ik wilde het gewoon uitproberen om te zien wat er gebeurde. Het ging eigenlijk heel goed! Helemaal geen boze kinderen of jongens die niet met meisjes wilden of dat soort scenario's.
In deze tweetallen mochten ze vergelijken welke kaartjes ze hadden gekozen en dan met elkaar bespreken waarom ze dit wel of niet bij de muziek vonden passen. Dit was superleuk! Het is zo grappig om zulke jonge kinderen heel serieus te horen praten over wat ze gehoord hebben. Ook de jongens die normaal gesproken wat moeilijk doen (bijvoorbeeld niet willen zingen) deden nu heel goed mee.
Het bovenstaande heb ik herhaald - twee andere fragmenten, nieuwe tweetallen.
Als laatste heb ik gevraagd of ze met hun hele groepje (6 kinderen) de kaartjes op volgorde van mooi naar lelijk konden leggen.
Uiteindelijk klassikale bespreking – wat vinden de meeste kinderen het mooist? Grappig vond ik dat juist iedere keer de meest heftige stukken gewaardeerd worden. (In dit geval "Mars" uit de Planeten van Holst) Thuis denk ik altijd "mmm wel erg forte voor die kinderen van 6" maar over het algemeen vinden ze dat fantastisch, ze zitten rechtop in hun stoel en noemen het "spannend!"
Voor het laatste gedeelte van de les de kinderen in de ruimte laten staan. Een paar jongens beleven onrustig, die heb ik toen weer terug naar hun zitplaats gestuurd.
Do t/m sol ging goed vorige week. Ik heb het herhaald en de hele toonladder afgemaakt. Eén van de kinderen had me verteld dat ze wist van zangles dat het na de sol nog verder ging. Daarom heb ik de laatste lettergrepen aan de kinderen zelf gevraagd, en daar kwamen ze goed uit.
Toen de geluidsboom gedaan (van Renske!) Ging erg goed, ik heb niets uitgelegd, maar gewoon op het bord gewezen en de klanken kwamen vanzelf. Volgende keer wil ik de kinderen ook zelf laten aanwijzen, en aandacht geven aan hoog en laag.
Als afsluiting "De Keizer van Hong Kong" gezongen, zowel hard als zacht.
*
Tips voor de volgende keer:
- Het overleggen in de tweetallen duurde te lang, ik had eerder weer door moeten gaan. Ik was aan het rondlopen en met een groepje kinderen aan het bespreken of mee aan het luisteren.
- Een opdracht bedenken voor kinderen die eerder klaar zijn!
- Ronde kring maken is heel moeilijk. Kunt proberen een kring te maken door alle handen vast te houden en vanuit een slinger een kring te vormen.
- Is een kring maken wel nodig?
- En let op de tijd natuurlijk, haha
Sunday, November 9, 2008
Thursday, November 6, 2008
Stage OBS De Klim - 29 Oktober 2008
Minder praten en meer doen!
Wel van toepassing op mij in algemene zin, lijkt me zo. Haha. In ieder geval al lange tijd een punt van aandacht.
Leerdoelen van deze week waren:
- Minder onderdelen in de les, maar juist meer ruimte nemen om in te kunnen gaan op de groep en wat er vanuit hen komt
- Een beeld vormen van de zangmogelijkheden van de kinderen
- Tijd in de gaten houden
- Minder praten, veel doen en vooral de leerlingen veel zelf laten doen
- Pas doorgaan met de les wanneer het helemaal stil is
- Indien nodig iemand uit de kring zetten
- Lesplanning in het weekend aan Judith sturen
- Letten op helderheid van het lesformulier (zo invullen dat iemand anders de les zou kunnen overnemen)
- Nadenken over lesdoelen op langere termijn
Ik wil zo graag van alles doen met de kinderen dat ik ten eerste teveel in één les plan, en daarbij niet kan kiezen welke onderdelen ik deze week aan de orde laat komen. Daardoor besluit ik vaak pas op dinsdag de definitieve inhoud van de les, omdat ik daarvoor nog steeds in allerlei boeken aan het lezen ben. Dit is echt een belangrijk verbeterpunt! In grotere lijnen denken zou kunnen helpen, omdat ik dan niet het gevoel hoef te hebben dat alles in één les aan bod hoeft te komen.
Voortaan dus echt in het weekend al een lesformulier ingevuld hebben voor de woensdag daarop... en dus genoegen nemen met de ideeën die ik in het weekend heb! Jaja.
Spannend deze week was dat ik voor het eerst nog iemand in de klas had, want Maarten kwam onverwacht kijken. Echt ontzettend leuk, maar toch wel anders als er een studiegenoot bij zit die zelf ook met deze dingen bezig is! Ik was dan ook erg benieuwd naar zijn mening.
Vorige week ging het “oefenen” met je hand opsteken heel goed. Dus daar ben ik weer mee begonnen. Vervolgens kort het klappen en stampen klassikaal herhalen.
De kinderen zijn al wel bezig geweest met ritme (klappen, stampen, op de tafel trommelen) maar altijd vanuit de situatie “juf doet voor, jullie doen na”. Er is geen echt pulsgevoel, de kinderen versnellen graag. Ik wilde de vierkwartsmaat gaan uitleggen zodat we kunnen beginnen aan het ontwikkelen van een pulsgevoel, en zodat ze weten wat er bedoeld wordt met opdrachten als “klap/speel op de eerste tel van de maat”.
Ik heb hiervoor een manier gebruikt die we een keer met Erzsi in de hoofdvakles hebben gedaan: op het bord staat 1 2 3 4. De kinderen mogen 1x klappen per cijfer. Ik wijs aan waar we zijn, zodat we in een puls blijven. Vervolgens een getal uitvegen, dan moet het bij dat cijfer stil zijn, maar de puls gaat altijd door. Als dat lukt bijvoorbeeld stampen of andere geluiden – vragen aan de klas. Tenslotte mogen de kinderen een cijfer in hun hoofd nemen en alleen op dat getal geluid maken.
Het ging allemaal behoorlijk goed, wel anders dan ik me thuis had voorgesteld. Ik kon de cijfers niet goed aanwijzen omdat er geen aanwijsstok aanwezig is in de klas, en daarbij stond er een grote tafel onder het bord, waar ik op moest gaan zitten om überhaupt bij de getallen te kunnen komen. Daardoor had ik zelf het gevoel dat ik het contact met de klas verloor (zie ook de casus van deze week).
Ik wilde deze les meer aandacht voor het zingen - vorige week ook, maar dat is toen niet goed gelukt. Ik wil meer duidelijkheid krijgen of de kinderen toonvast zijn, want voor mijn gevoel is dat niet zo. Aan het einde van de stage wil ik dat de kinderen een toonladder kunnen zingen op do re mi, en de bijbehorende handgebaren kunnen herkennen. Dat wil ik langzaam opbouwen. Daarom begin ik vandaag met do tot en met sol. Zo kan ik ook de kinderen één toon laten overnemen en kijken hoe ze dat oppakken.
Na het ritmische gedeelte mochten de kinderen van hun stoelen komen en verspreid in de ruimte gaan staan. Dat was overigens de eerste keer, normaal gesproken maak ik een kring, maar de tafels waren verplaatst en er is nu opeens een grotere ruimte beschikbaar in het midden.
We zijn begonnen met een warming up... uitrekken (appels plukken), voeten stevig (aan het strand, voeten in het zand ingraven), 8421, uitblazen, medeklinkers ritmisch naspreken etc.
Vervolgens heb ik voor het eerst mijn stemvork te voorschijn gehaald. Omdat ze allemaal vrij in de ruimte stonden was er veel mogelijk, dus toen ik de stemvork wilde laten zien kwamen ze ook echt allemaal op me af! Haha. Op dat soort momenten denk ik aan de ene kant "moet ik nu ingrijpen?" - maar aan de andere kant vind ik het ook veel te schattig zo'n groep kleintjes die met bewondering naar een stemvork staart.
We hebben een sliert kinderen gemaakt. Ik zei "ga in een rij staan" maar dat was blijkbaar een hele moeilijke opdracht. Uiteindelijk kwam er wel iets leuks uit... toen heb ik een toon doorgegeven op OE en dat ging verbazingwekkend goed!! Bijna alle kinderen namen de toon goed over, veel vaster dus dan ik had verwacht.
Daarna do t/m sol zingen, eerst kleine stapjes (do re do). Ging goed, één van de kinderen kwam naar me toe om te vertellen dat ze dit op zangles ook deed. Als laatste De keizer van Hong Kong herhaald: kinderen maken eerst alleen de bewegingen, voor en na zingen, uiteindelijk zingen de kinderen het lied zelfstandig. We hebben een keer hard en een keer zacht gezongen... maar toen stonden ze wel weer lang genoeg en werd het steeds onrustiger, haha. "Terug naar je eigen plaats!"
Tenslotte wil ik de les blijven eindigen met het tekenen op muziek, omdat de kinderen hier steeds heel goed op reageren. De kinderen kunnen op deze manier in aanraking komen met verschillende stijlen en componisten, en erover kunnen praten wanneer ze hun tekening laten zien. Verder is het ook een manier om de les rustig af te sluiten.
Omdat ik het nu al wel twee keer gedaan heb had ik deze week een variatie: het tekenpapier in 4 vakjes gevouwen en de kinderen de mogelijkheid bieden om in een ander vakje verder te tekenen wanneer ze vonden dat de sfeer van de muziek veranderde. Sommigen hadden binnen de kortste keren 8 vakjes vol, voor en achterkant dus, haha. Ik had deze keer de soundtrack van Spiderman gebruikt, van Danny Elfman. Het is grappig om te merken dat de kinderen juist heel goed reageren op "spannende muziek" en forte passages, terwijl ik thuis vaak denk dat het te heftig zal zijn.
Kortom: minder onderdelen in de les werkte goed! Ik had daardoor meer tijd en ruimte om op de groep in te gaan. Verder was ik blij dat ik eindelijk een stemvork had! Ik denk dat het idee "meer doen" goed gelukt is... ik heb zo weinig mogelijk instructie gegeven. Dat voelde als een experiment maar bleek dus wel heel goed mogelijk te zijn! Volgende keer zou ik wel een korter muziekfragment nemen, en het lesformulier dus eerder uitwerken.
De feedback van Maarten was heel behulpzaam! Vooral omdat hij opmerkte dat ik veel vrijheid geef en op sommige momenten stenger zou kunnen zijn. Sommige dingen zit ik gewoon niet echt mee, ik vind het eigenlijk alleen maar heerlijk wanneer kinderen opspringen in hun enthousiasme. Haha. Maar ja, waar ligt de grens? Het is inderdaad wel goed als ik duidelijk voor mezelf bedenk wat ik wel en niet vind kunnen. Dat neem ik ook zeker mee voor volgende week!
***
Casus 29 Oktober
1. Wat deed de docent? Wat deden de leerlingen?
De leerlingen versnelden het ritme tijdens het aanwijzen van de cijfers op het bord. De docent ging mee met deze versnelling.
2. Wat voelde de docent? Wat voelden de leerlingen?
De docent voelde geen direct contact met de klas vanwege de opstelling van het bord en de tafel, de leerlingen voelden enthousiasme.
3. Wat wilde de docent? Wat wilden de leerlingen?
De docent wilde één puls, maar ook dat het klappen gelijk zou vallen met het aanwijzen van de getallen, en ging daardoor in de eerste instantie met de versnelling mee. De leerlingen wilden graag klappen en stampen (zonder besef van puls).
***
PS. Maarten - leuk dat je er was, en dank je wel voor je uitgebreide feedback op het lesformulier!
Wel van toepassing op mij in algemene zin, lijkt me zo. Haha. In ieder geval al lange tijd een punt van aandacht.
Leerdoelen van deze week waren:
- Minder onderdelen in de les, maar juist meer ruimte nemen om in te kunnen gaan op de groep en wat er vanuit hen komt
- Een beeld vormen van de zangmogelijkheden van de kinderen
- Tijd in de gaten houden
- Minder praten, veel doen en vooral de leerlingen veel zelf laten doen
- Pas doorgaan met de les wanneer het helemaal stil is
- Indien nodig iemand uit de kring zetten
- Lesplanning in het weekend aan Judith sturen
- Letten op helderheid van het lesformulier (zo invullen dat iemand anders de les zou kunnen overnemen)
- Nadenken over lesdoelen op langere termijn
Ik wil zo graag van alles doen met de kinderen dat ik ten eerste teveel in één les plan, en daarbij niet kan kiezen welke onderdelen ik deze week aan de orde laat komen. Daardoor besluit ik vaak pas op dinsdag de definitieve inhoud van de les, omdat ik daarvoor nog steeds in allerlei boeken aan het lezen ben. Dit is echt een belangrijk verbeterpunt! In grotere lijnen denken zou kunnen helpen, omdat ik dan niet het gevoel hoef te hebben dat alles in één les aan bod hoeft te komen.
Voortaan dus echt in het weekend al een lesformulier ingevuld hebben voor de woensdag daarop... en dus genoegen nemen met de ideeën die ik in het weekend heb! Jaja.
Spannend deze week was dat ik voor het eerst nog iemand in de klas had, want Maarten kwam onverwacht kijken. Echt ontzettend leuk, maar toch wel anders als er een studiegenoot bij zit die zelf ook met deze dingen bezig is! Ik was dan ook erg benieuwd naar zijn mening.
Vorige week ging het “oefenen” met je hand opsteken heel goed. Dus daar ben ik weer mee begonnen. Vervolgens kort het klappen en stampen klassikaal herhalen.
De kinderen zijn al wel bezig geweest met ritme (klappen, stampen, op de tafel trommelen) maar altijd vanuit de situatie “juf doet voor, jullie doen na”. Er is geen echt pulsgevoel, de kinderen versnellen graag. Ik wilde de vierkwartsmaat gaan uitleggen zodat we kunnen beginnen aan het ontwikkelen van een pulsgevoel, en zodat ze weten wat er bedoeld wordt met opdrachten als “klap/speel op de eerste tel van de maat”.
Ik heb hiervoor een manier gebruikt die we een keer met Erzsi in de hoofdvakles hebben gedaan: op het bord staat 1 2 3 4. De kinderen mogen 1x klappen per cijfer. Ik wijs aan waar we zijn, zodat we in een puls blijven. Vervolgens een getal uitvegen, dan moet het bij dat cijfer stil zijn, maar de puls gaat altijd door. Als dat lukt bijvoorbeeld stampen of andere geluiden – vragen aan de klas. Tenslotte mogen de kinderen een cijfer in hun hoofd nemen en alleen op dat getal geluid maken.
Het ging allemaal behoorlijk goed, wel anders dan ik me thuis had voorgesteld. Ik kon de cijfers niet goed aanwijzen omdat er geen aanwijsstok aanwezig is in de klas, en daarbij stond er een grote tafel onder het bord, waar ik op moest gaan zitten om überhaupt bij de getallen te kunnen komen. Daardoor had ik zelf het gevoel dat ik het contact met de klas verloor (zie ook de casus van deze week).
Ik wilde deze les meer aandacht voor het zingen - vorige week ook, maar dat is toen niet goed gelukt. Ik wil meer duidelijkheid krijgen of de kinderen toonvast zijn, want voor mijn gevoel is dat niet zo. Aan het einde van de stage wil ik dat de kinderen een toonladder kunnen zingen op do re mi, en de bijbehorende handgebaren kunnen herkennen. Dat wil ik langzaam opbouwen. Daarom begin ik vandaag met do tot en met sol. Zo kan ik ook de kinderen één toon laten overnemen en kijken hoe ze dat oppakken.
Na het ritmische gedeelte mochten de kinderen van hun stoelen komen en verspreid in de ruimte gaan staan. Dat was overigens de eerste keer, normaal gesproken maak ik een kring, maar de tafels waren verplaatst en er is nu opeens een grotere ruimte beschikbaar in het midden.
We zijn begonnen met een warming up... uitrekken (appels plukken), voeten stevig (aan het strand, voeten in het zand ingraven), 8421, uitblazen, medeklinkers ritmisch naspreken etc.
Vervolgens heb ik voor het eerst mijn stemvork te voorschijn gehaald. Omdat ze allemaal vrij in de ruimte stonden was er veel mogelijk, dus toen ik de stemvork wilde laten zien kwamen ze ook echt allemaal op me af! Haha. Op dat soort momenten denk ik aan de ene kant "moet ik nu ingrijpen?" - maar aan de andere kant vind ik het ook veel te schattig zo'n groep kleintjes die met bewondering naar een stemvork staart.
We hebben een sliert kinderen gemaakt. Ik zei "ga in een rij staan" maar dat was blijkbaar een hele moeilijke opdracht. Uiteindelijk kwam er wel iets leuks uit... toen heb ik een toon doorgegeven op OE en dat ging verbazingwekkend goed!! Bijna alle kinderen namen de toon goed over, veel vaster dus dan ik had verwacht.
Daarna do t/m sol zingen, eerst kleine stapjes (do re do). Ging goed, één van de kinderen kwam naar me toe om te vertellen dat ze dit op zangles ook deed. Als laatste De keizer van Hong Kong herhaald: kinderen maken eerst alleen de bewegingen, voor en na zingen, uiteindelijk zingen de kinderen het lied zelfstandig. We hebben een keer hard en een keer zacht gezongen... maar toen stonden ze wel weer lang genoeg en werd het steeds onrustiger, haha. "Terug naar je eigen plaats!"
Tenslotte wil ik de les blijven eindigen met het tekenen op muziek, omdat de kinderen hier steeds heel goed op reageren. De kinderen kunnen op deze manier in aanraking komen met verschillende stijlen en componisten, en erover kunnen praten wanneer ze hun tekening laten zien. Verder is het ook een manier om de les rustig af te sluiten.
Omdat ik het nu al wel twee keer gedaan heb had ik deze week een variatie: het tekenpapier in 4 vakjes gevouwen en de kinderen de mogelijkheid bieden om in een ander vakje verder te tekenen wanneer ze vonden dat de sfeer van de muziek veranderde. Sommigen hadden binnen de kortste keren 8 vakjes vol, voor en achterkant dus, haha. Ik had deze keer de soundtrack van Spiderman gebruikt, van Danny Elfman. Het is grappig om te merken dat de kinderen juist heel goed reageren op "spannende muziek" en forte passages, terwijl ik thuis vaak denk dat het te heftig zal zijn.
Kortom: minder onderdelen in de les werkte goed! Ik had daardoor meer tijd en ruimte om op de groep in te gaan. Verder was ik blij dat ik eindelijk een stemvork had! Ik denk dat het idee "meer doen" goed gelukt is... ik heb zo weinig mogelijk instructie gegeven. Dat voelde als een experiment maar bleek dus wel heel goed mogelijk te zijn! Volgende keer zou ik wel een korter muziekfragment nemen, en het lesformulier dus eerder uitwerken.
De feedback van Maarten was heel behulpzaam! Vooral omdat hij opmerkte dat ik veel vrijheid geef en op sommige momenten stenger zou kunnen zijn. Sommige dingen zit ik gewoon niet echt mee, ik vind het eigenlijk alleen maar heerlijk wanneer kinderen opspringen in hun enthousiasme. Haha. Maar ja, waar ligt de grens? Het is inderdaad wel goed als ik duidelijk voor mezelf bedenk wat ik wel en niet vind kunnen. Dat neem ik ook zeker mee voor volgende week!
***
Casus 29 Oktober
1. Wat deed de docent? Wat deden de leerlingen?
De leerlingen versnelden het ritme tijdens het aanwijzen van de cijfers op het bord. De docent ging mee met deze versnelling.
2. Wat voelde de docent? Wat voelden de leerlingen?
De docent voelde geen direct contact met de klas vanwege de opstelling van het bord en de tafel, de leerlingen voelden enthousiasme.
3. Wat wilde de docent? Wat wilden de leerlingen?
De docent wilde één puls, maar ook dat het klappen gelijk zou vallen met het aanwijzen van de getallen, en ging daardoor in de eerste instantie met de versnelling mee. De leerlingen wilden graag klappen en stampen (zonder besef van puls).
***
PS. Maarten - leuk dat je er was, en dank je wel voor je uitgebreide feedback op het lesformulier!
Saturday, October 25, 2008
Stage OBS De Klim - 22 Oktober 2008
Persoonlijke leerdoelen voor deze week... ik wilde deze les:
- Wachten tot het echt stil is voordat ik verder ga
- Meer met de groep bezig zijn in plaats van met de lesinhoud- Bewust zijn van de tijdsplanning
Ik werk aan mijn leerdoelen door het tijdsschema gedetailleerder in te vullen dan de vorige keren, een horloge te dragen en aan het begin van de les een gebaar met de klas af te spreken om stil te worden. Wanneer ze een kring maken vraag ik aan de kinderen wat de regels zijn. ("We raken elkaar niet aan!" Haha)
Als eerste onderdeel van de les heb ik de afspraak gemaakt dat iedereen stil moet worden wanneer ik mijn hand opsteek. We hebben dat ook geoefend (bla bla - stil - bla bla) en dat ging vol overtuiging. Zowel oorverdovend lawaai als oorverdovende stilte.
Ritmes geklapt. Ging beter dan vorige week! Ik heb ook geprobeerd de ene helft van de klas een ander ritme te laten doen dan de andere helft, maar dat was nog te moeilijk, omdat een aantal kinderen de puls versnellen en dan gaat het natuurlijk uit elkaar lopen. Ze deden wel goed mee.
Vervolgens een stuk van Vivaldi gedraaid. Ze moesten aangeven wanneer het snel was en wanneer het langzaam was. Ontzettend leuke reacties! Vooral bij de snelle delen zaten ze te swingen in de banken, ik vond het prachtig om te zien hoe sterk ze op de muziek reageren.
Even A ram sam sam gezongen voor de afwisseling, en toen een kring gemaakt. Klap doorgegeven, gaat nog steeds niet zo goed als ik zou willen.
De keizer van Hong Kong voorgezongen. Eerst gevraagd "over wie gaat dit lied?" Ze luisterden heel aandachtig en wisten het allemaal. Daarna over Hong Kong gepraat. Een van de kinderen wist dat dit in China lag en begon een heel verhaal over de Chinese muur. Erg leuk! Helaas was ik toen al wel heel erg uitgelopen met mijn les, en ik ben toen ook niet verder erop doorgegaan. Ik had wel foto's meegenomen van Hong Kong en laten zien, daar hadden ze ook veel aandacht voor.
Vervolgens heb ik verteld welke bewegingen ze konden maken bij het lied (Hong Kong = springen, gouden gong = buiging, dingedangedong = rondje draaien). Dit konden ze meteen. Toen voor en na gezongen, ze namen de melodie snel over! Maar als we zo'n tijdje in de kring zitten wordt het toch steeds onrustiger.
Als laatste onderdeel terug naar hun plaats en getekend op Sherezade van Rimsky Korsakov. Het is zo grappig om te zien hoe ze reageren wanneer de muziek harder wordt!
Over mijn leerdoelen:
Ik ben deze les meer op de groep ingegaan. Maar vervolgens heb ik me ook totaal niet aan mijn lesplanning gehouden. Ik had ook veel te veel onderdelen bedacht! Volgende keer minder plannen, of duidelijkere onderdelen, dat geeft denk ik een rustigere sfeer aan de les. En verder moet ik ook gewoon meer tijd inplannen in mijn schema als ik rekening wil houden met situaties die gebeuren of opmerkingen die vanuit de leerlingen zelf komen. Het is wel goed gelukt om ze stil te krijgen en duidelijk te zijn. Ik was blij dat ze zo goed reageerden op het hand opsteken en dat ik daardoor inderdaad steeds kon doorgaan met de les wanneer iedereen echt stil was.
Voor volgende keer:
- Minder onderdelen
- Minder praten en leerlingen meer laten doen!
Stage OBS De Klim - 8 Oktober 2008
Mijn tweede stagedag... ik had met Judith afgesproken dat ik een les van ongeveer 45 minuten zou voorbereiden. Heel leuk! Ik vond het wel moeilijk om te kiezen wat ik zou gaan doen... ik had het gevoel dat alles kon en heel veel dingen leken me zo leuk (en ik wil het natuurlijk eigenlijk allemaal, haha).
Uiteindelijk heb ik besloten dat ik dit een soort oriëntatieles voor mezelf wilde maken. Wat kunnen de kinderen eigenlijk? Hebben ze wel eens iets met instrumenten gedaan? Ik had ze natuurlijk wel een paar liedjes horen zingen, maar voor mijn gevoel was dat niet zo toonvast. Verder hadden ze ook nog niet zelfstandig gezongen, en wist ik niets over hoe andere dingen zouden gaan, zoals ritme klappen of luisteren naar muziek. Kortom, ik had de les opgedeeld in 3 gedeeltes: ritme & klapspelletjes, zingen en luisteren.
Mijn persoonlijke leerdoelen waren:
- Alle namen van de kinderen kennen voor het begin van de les
- Tijdsindeling in de gaten houden (jullie weten inmiddels waarom, haha)
- Aandacht van de kinderen vasthouden door veel verschillende aktiviteiten te doen
Verder wilde ik dus beter kunnen inschatten wat de kinderen konden.
De dag begon ontzettend leuk! Ik liep namelijk het lokaal binnen, en toen maakten een paar van de kinderen meteen een krokodil van hun handjes en begonnen op mij af te zwemmen. Zo schattig! Ik had niet verwacht dat ze het nog zouden weten, van die 10 minuutjes de week ervoor. Leuke verrassing!
Ik begon de les met het voorklappen van simpele ritmes. Dat leverde meteen al een grappige situatie op - de kinderen waren zo enthousiast dat ze meteen gingen klappen, dus tegelijk met mij, zonder te luisteren. Ik heb toen gezegd "nee, ik klap eerst, dan pas jullie". Ik wees ook op de klas wanneer zij mochten, en toen ging het meteen goed! Vooral kwarten gingen goed in een puls. Wanneer ik achtsten ging toevoegen werd het wat ongelijk, maar dat wisten de kinderen zelf ook als ik er naar vroeg. "Let eens op elkaar of je het gelijk krijgt" en dan ging het wel! Leuk om te merken.
Vervolgens gingen we een kring maken met de stoelen. Daar had ik van tevoren niet zo hard over nagedacht - we maken gewoon even een kring. Niet dus, haha. Ze hadden wel heel snel hun stoelen in een (soort) ronde vorm, maar het was bijvoorbeeld een gevecht wie er naast mij mocht zitten. Eén meisje was erg teleurgesteld dat ze niet naast mij mocht, want zij was deze week hulpje "en de hulpjes mogen dat altijd". Ah.
Eerst de ritmes herhaald, toen allemaal tegelijk in een puls geklapt. Snellere en langzamere puls. Ging allemaal goed, alleen had ik geen teken bedacht van tevoren om ze stil te krijgen, dus dat was best moeilijk als iedereen druk aan het klappen is. We hebben ook een klap doorgegeven in de kring, ik had niet verwacht dat ze dat konden maar dat ging erg goed! Was heel schattig om te zien. De tweede keer werden ze al wat onrustiger en toen zat er niet veel puls meer in. Daar wil ik nog over nadenken - hoe ik voor elkaar kan krijgen dat het ritmisch de kring rond gaat. (Soms stopt het namelijk omdat twee kinderen tegelijk klappen of dat een kind pas later doorheeft dat hij aan de beurt is, haha.) Verder nog een namenspel geprobeerd, om te zien of ze tegelijk konden klappen en spreken. Maar hier was het klap-patroon al te ingewikkeld voor een aantal kinderen. Dus toen werd het een ongelijke situatie, de ene helft kon het wel en de andere helft niet. Daarom heb ik het de kring rond laten gaan, net zoals de klap, zodat iedereen het een keer alleen kon doen en ik het ze precies kon aanleren. Uiteindelijk ben ik toch doorgegaan op het volgende onderdeel, omdat ik dacht dat de kinderen die het allang konden zich zouden gaan vervelen.
Als liedje "A ram sam sam" gedaan. Bleken ze al te kennen van de kleuters! Dus toen heb ik gevraagd of ze er al bewegingen bij kenden, en dat was zo. Zelfstandig gezongen, ze deden goed mee. Omdat het zo snel ging heb ik instrumenten uitgedeeld. Een quiro om te raspen op "ram sam sam" - dat ging heel goed! Vervolgens een tamboerijn toegevoegd... ik wilde 'm op de eerste tel, maar toen bedacht ik dat ze nog niet eens weten wat een maat is, haha. Daarom maar gewoon voorgedaan, maar dat ging niet altijd even goed bij iedereen. Ik had het natuurlijk kunnen blijven aangeven omdat de rest al liep, maar op de een of andere manier dacht ik daar op het moment zelf niet aan. Teveel dingen om aan te denken blijkbaar.
Af en toe werd het onrustig, meestal bij dezelfde kinderen, en vaak omdat ze anders op hun stoelen gingen zitten, of aan elkaar gingen wriemelen. Bij "Aravi" bijvoorbeeld is de beweging de beiden armen de lucht in, maar dat ging op een gegeven moment natuurlijk steeds hoger, totdat er zelfs kinderen bij gingen staan, haha. Daar heb ik ze op aangesproken, maar naar twee keer gebeurde het toch weer... Judith zei achteraf dat ik dan het liedje had moeten onderbreken, maar dat heb ik niet gedaan.
Na "A ram sam sam" hebben we de krokodil herhaald. Dat wisten ze nog goed! Sowieso alle bewegingen, en voor mijn gevoel zongen ze het ook meteen beter dan de week ervoor. Ondertussen was het wel weer onrustig vanwege het happen, toen heb kinderen van plaats laten wisselen in de kring om ze uit elkaar te halen. We hebben even over de tekst van de Krokodil gesproken, wat zijn de zinnen precies? Wat doet de krokodil? Wat betekent "nader"? Op een gegeven moment bedacht één van de kinderen dat het leuk was om haar stoel andersom te zetten... natuurlijk meteen een heleboel kinderen die haar nadeden. Ik heb toen gezegd "kijk, ik heb hier een tamboerijn voor iemand die goed op zijn stoel zit!" Het voelde erg als omkopen moet ik zeggen, haha. Maar het werkte wel.
Als laatste onderdeel heb ik alle kinderen terug laten gaan naar hun eigen tafel, tekenpapier laten uitdelen door de hulpjes en een gesprekje gehad met de leerlingen. Wat is een componist? Verteld dat ik een stuk zou draaien van Debussy, dat hij uit Frankrijk kwam en dat ze mochten tekenen wat ze hoorden. "Juf Loes, hoe moet dat?" Vond ik zo'n leuke vraag! Dat heb ik dus gezegd, en vervolgens teruggelegd bij de klas. Hoe zij dachten dat ze dat konden doen? Kwamen heel uiteenlopende antwoorden op, wat interessant om te merken hoeveel ideeën ze al hadden.
Tenslotte dus 10 minuten Debussy opgezet, Prélude à l'après-midi d'une faune. Ze bleven echt al die tijd rustig, het was fantastisch om te zien! Als laatste gevraagd wie zijn tekening wilde laten zien... bijna allemaal natuurlijk, haha. Drie kinderen naar voren laten komen met hele verschillende tekeningen. Sommigen hadden lijnen getekend, groter voor harder, kleiner voor zachter. Anderen hadden echt de instrumenten getekend die ze dachten te horen, veel fluiten en violen langs zien komen. Het grootste gedeelte van de klas had iets met bomen, en dat vond ik zo grappig! Ik had niets gezegd over de bosfaun. Eén jongen had een hele schilderijen-tentoonstelling getekend met de verschillende sferen van de muziek op een ander schilderij. Hij zei dat hij het een beetje Chinees vond klinken, en dat vond ik ook heel leuk om te horen, vanwege de pentatoniek. Je gaat zelf ook weer anders luisteren door de spontane reacties van de kinderen.
Ik vond het ontzettend leuk om te doen! Wat betreft mijn doelen, ik had me wel aan de tijdsindeling gehouden, maar dat bleek pas achteraf... tijdens heb ik niet één keer op de klok gekeken. De aandacht erbij houden ging meestal wel goed, maar in de kring is het wel het moeilijkst! In de bespreking met Judith vertelde zij ook dat er "kring-regels" zijn, en dat het handig is om die even door te nemen voordat de kinderen hun stoelen oppakken - zodat je daar tijdens de kring aan kunt refereren. Verder een teken afspreken waarop ze stil moeten worden... zo, dat is echt het eerste waar ik de volgende les mee ga beginnen, haha. En dan ook echt wachten tot iedereen stil is - ook een opmerking van Judith. Ik had de neiging om te snel weer door te gaan met de les. Ze zei dat ik me minder op de lesinhoud moest concentreren en wat meer op wat er op dat moment in de groep gebeurde. Goed om bewust van te zijn!
Ik kende wel alle namen aan het begin van de les. Ik was blij dat ik dat doel had gesteld, omdat het daardoor zoveel makkelijker was om kinderen een beurt te geven in gesprekjes en dergelijke. Maar ook om ze bij naam te noemen wanneer ze onrustig waren.
Ik weet nu iets meer over wat de kinderen kunnen maar ik heb ook nog veel vragen. Vaak was het zo dat de dingen waarbij ik problemen verwacht had heel goed gingen en dat andere opdrachten waar ik thuis één minuut voor gerekend had juist moeilijk bleken te zijn. Hier zal ik dus nog veel mee moeten experimenteren. De luisteropdracht ging wel ontzettend goed, dat ga ik zeker vaker gebruiken. Kortom, op naar de volgende les!
Uiteindelijk heb ik besloten dat ik dit een soort oriëntatieles voor mezelf wilde maken. Wat kunnen de kinderen eigenlijk? Hebben ze wel eens iets met instrumenten gedaan? Ik had ze natuurlijk wel een paar liedjes horen zingen, maar voor mijn gevoel was dat niet zo toonvast. Verder hadden ze ook nog niet zelfstandig gezongen, en wist ik niets over hoe andere dingen zouden gaan, zoals ritme klappen of luisteren naar muziek. Kortom, ik had de les opgedeeld in 3 gedeeltes: ritme & klapspelletjes, zingen en luisteren.
Mijn persoonlijke leerdoelen waren:
- Alle namen van de kinderen kennen voor het begin van de les
- Tijdsindeling in de gaten houden (jullie weten inmiddels waarom, haha)
- Aandacht van de kinderen vasthouden door veel verschillende aktiviteiten te doen
Verder wilde ik dus beter kunnen inschatten wat de kinderen konden.
De dag begon ontzettend leuk! Ik liep namelijk het lokaal binnen, en toen maakten een paar van de kinderen meteen een krokodil van hun handjes en begonnen op mij af te zwemmen. Zo schattig! Ik had niet verwacht dat ze het nog zouden weten, van die 10 minuutjes de week ervoor. Leuke verrassing!
Ik begon de les met het voorklappen van simpele ritmes. Dat leverde meteen al een grappige situatie op - de kinderen waren zo enthousiast dat ze meteen gingen klappen, dus tegelijk met mij, zonder te luisteren. Ik heb toen gezegd "nee, ik klap eerst, dan pas jullie". Ik wees ook op de klas wanneer zij mochten, en toen ging het meteen goed! Vooral kwarten gingen goed in een puls. Wanneer ik achtsten ging toevoegen werd het wat ongelijk, maar dat wisten de kinderen zelf ook als ik er naar vroeg. "Let eens op elkaar of je het gelijk krijgt" en dan ging het wel! Leuk om te merken.
Vervolgens gingen we een kring maken met de stoelen. Daar had ik van tevoren niet zo hard over nagedacht - we maken gewoon even een kring. Niet dus, haha. Ze hadden wel heel snel hun stoelen in een (soort) ronde vorm, maar het was bijvoorbeeld een gevecht wie er naast mij mocht zitten. Eén meisje was erg teleurgesteld dat ze niet naast mij mocht, want zij was deze week hulpje "en de hulpjes mogen dat altijd". Ah.
Eerst de ritmes herhaald, toen allemaal tegelijk in een puls geklapt. Snellere en langzamere puls. Ging allemaal goed, alleen had ik geen teken bedacht van tevoren om ze stil te krijgen, dus dat was best moeilijk als iedereen druk aan het klappen is. We hebben ook een klap doorgegeven in de kring, ik had niet verwacht dat ze dat konden maar dat ging erg goed! Was heel schattig om te zien. De tweede keer werden ze al wat onrustiger en toen zat er niet veel puls meer in. Daar wil ik nog over nadenken - hoe ik voor elkaar kan krijgen dat het ritmisch de kring rond gaat. (Soms stopt het namelijk omdat twee kinderen tegelijk klappen of dat een kind pas later doorheeft dat hij aan de beurt is, haha.) Verder nog een namenspel geprobeerd, om te zien of ze tegelijk konden klappen en spreken. Maar hier was het klap-patroon al te ingewikkeld voor een aantal kinderen. Dus toen werd het een ongelijke situatie, de ene helft kon het wel en de andere helft niet. Daarom heb ik het de kring rond laten gaan, net zoals de klap, zodat iedereen het een keer alleen kon doen en ik het ze precies kon aanleren. Uiteindelijk ben ik toch doorgegaan op het volgende onderdeel, omdat ik dacht dat de kinderen die het allang konden zich zouden gaan vervelen.
Als liedje "A ram sam sam" gedaan. Bleken ze al te kennen van de kleuters! Dus toen heb ik gevraagd of ze er al bewegingen bij kenden, en dat was zo. Zelfstandig gezongen, ze deden goed mee. Omdat het zo snel ging heb ik instrumenten uitgedeeld. Een quiro om te raspen op "ram sam sam" - dat ging heel goed! Vervolgens een tamboerijn toegevoegd... ik wilde 'm op de eerste tel, maar toen bedacht ik dat ze nog niet eens weten wat een maat is, haha. Daarom maar gewoon voorgedaan, maar dat ging niet altijd even goed bij iedereen. Ik had het natuurlijk kunnen blijven aangeven omdat de rest al liep, maar op de een of andere manier dacht ik daar op het moment zelf niet aan. Teveel dingen om aan te denken blijkbaar.
Af en toe werd het onrustig, meestal bij dezelfde kinderen, en vaak omdat ze anders op hun stoelen gingen zitten, of aan elkaar gingen wriemelen. Bij "Aravi" bijvoorbeeld is de beweging de beiden armen de lucht in, maar dat ging op een gegeven moment natuurlijk steeds hoger, totdat er zelfs kinderen bij gingen staan, haha. Daar heb ik ze op aangesproken, maar naar twee keer gebeurde het toch weer... Judith zei achteraf dat ik dan het liedje had moeten onderbreken, maar dat heb ik niet gedaan.
Na "A ram sam sam" hebben we de krokodil herhaald. Dat wisten ze nog goed! Sowieso alle bewegingen, en voor mijn gevoel zongen ze het ook meteen beter dan de week ervoor. Ondertussen was het wel weer onrustig vanwege het happen, toen heb kinderen van plaats laten wisselen in de kring om ze uit elkaar te halen. We hebben even over de tekst van de Krokodil gesproken, wat zijn de zinnen precies? Wat doet de krokodil? Wat betekent "nader"? Op een gegeven moment bedacht één van de kinderen dat het leuk was om haar stoel andersom te zetten... natuurlijk meteen een heleboel kinderen die haar nadeden. Ik heb toen gezegd "kijk, ik heb hier een tamboerijn voor iemand die goed op zijn stoel zit!" Het voelde erg als omkopen moet ik zeggen, haha. Maar het werkte wel.
Als laatste onderdeel heb ik alle kinderen terug laten gaan naar hun eigen tafel, tekenpapier laten uitdelen door de hulpjes en een gesprekje gehad met de leerlingen. Wat is een componist? Verteld dat ik een stuk zou draaien van Debussy, dat hij uit Frankrijk kwam en dat ze mochten tekenen wat ze hoorden. "Juf Loes, hoe moet dat?" Vond ik zo'n leuke vraag! Dat heb ik dus gezegd, en vervolgens teruggelegd bij de klas. Hoe zij dachten dat ze dat konden doen? Kwamen heel uiteenlopende antwoorden op, wat interessant om te merken hoeveel ideeën ze al hadden.
Tenslotte dus 10 minuten Debussy opgezet, Prélude à l'après-midi d'une faune. Ze bleven echt al die tijd rustig, het was fantastisch om te zien! Als laatste gevraagd wie zijn tekening wilde laten zien... bijna allemaal natuurlijk, haha. Drie kinderen naar voren laten komen met hele verschillende tekeningen. Sommigen hadden lijnen getekend, groter voor harder, kleiner voor zachter. Anderen hadden echt de instrumenten getekend die ze dachten te horen, veel fluiten en violen langs zien komen. Het grootste gedeelte van de klas had iets met bomen, en dat vond ik zo grappig! Ik had niets gezegd over de bosfaun. Eén jongen had een hele schilderijen-tentoonstelling getekend met de verschillende sferen van de muziek op een ander schilderij. Hij zei dat hij het een beetje Chinees vond klinken, en dat vond ik ook heel leuk om te horen, vanwege de pentatoniek. Je gaat zelf ook weer anders luisteren door de spontane reacties van de kinderen.
Ik vond het ontzettend leuk om te doen! Wat betreft mijn doelen, ik had me wel aan de tijdsindeling gehouden, maar dat bleek pas achteraf... tijdens heb ik niet één keer op de klok gekeken. De aandacht erbij houden ging meestal wel goed, maar in de kring is het wel het moeilijkst! In de bespreking met Judith vertelde zij ook dat er "kring-regels" zijn, en dat het handig is om die even door te nemen voordat de kinderen hun stoelen oppakken - zodat je daar tijdens de kring aan kunt refereren. Verder een teken afspreken waarop ze stil moeten worden... zo, dat is echt het eerste waar ik de volgende les mee ga beginnen, haha. En dan ook echt wachten tot iedereen stil is - ook een opmerking van Judith. Ik had de neiging om te snel weer door te gaan met de les. Ze zei dat ik me minder op de lesinhoud moest concentreren en wat meer op wat er op dat moment in de groep gebeurde. Goed om bewust van te zijn!
Ik kende wel alle namen aan het begin van de les. Ik was blij dat ik dat doel had gesteld, omdat het daardoor zoveel makkelijker was om kinderen een beurt te geven in gesprekjes en dergelijke. Maar ook om ze bij naam te noemen wanneer ze onrustig waren.
Ik weet nu iets meer over wat de kinderen kunnen maar ik heb ook nog veel vragen. Vaak was het zo dat de dingen waarbij ik problemen verwacht had heel goed gingen en dat andere opdrachten waar ik thuis één minuut voor gerekend had juist moeilijk bleken te zijn. Hier zal ik dus nog veel mee moeten experimenteren. De luisteropdracht ging wel ontzettend goed, dat ga ik zeker vaker gebruiken. Kortom, op naar de volgende les!
Wednesday, October 22, 2008
Stage OBS De Klim - 1 Oktober 2008
Daar ben ik dan met terugwerkende kracht... om iets over mijn stages te vertellen! Laat ik maar bij het begin beginnen - de allereerste dag op Basisschool de Klim in Lunetten.
Misschien weten jullie het nog wel, maar 1 oktober regende het pijpestelen. Ik had een regenpak aan, en Alten was naar eigen zeggen met de taxi, maar José en Anna kwamen helemaal doorweekt aan. Zo vervelend! Maar gelukkig kregen we een heel warm welkom. Ik was verbaasd over de manier waarop we werden opgevangen, dat was echt ontzettend leuk. Meteen al handen geschud met veel verschillende leerkrachten, en verder kregen we een rondleiding door de hele school, thee in de docentenkamer, een pakketje papier met het stagebeleid van de Klim, en een document wat we moesten invullen met onze eigen gegevens.
Vooral de uitgangspunten van het stagebeleid vond ik interessant om te lezen:
* Stagiaires leren van de ervaring van leerkrachten, leerkrachten kunnen geïnspireerd raken door de nieuwe ideeën waarmee stagiaires de school binnen komen.
Erg leuk om hier over na te denken, dat er dus over en weer van elkaar geleerd kan worden!
Verder vielen me ook een aantal vragen op die ik belangrijk vind en waar ik de komende tijd graag aandacht aan wil schenken. Hopelijk komen er ook steeds duidelijkere antwoorden, haha.
Ik bedoel hier bijvoorbeeld:
* Waarom kies je voor het onderwijs?
* Wat kom je doen? Wat zijn je kwaliteiten? Wat wil je leren? Hoe ga je dat vormgeven?
Tenslotte gingen we natuurlijk allemaal kennismaken met onze "eigen" klas en stagebegeleiders. Ik zit in groep 3/4 B bij Juf Judith. Geweldige juf, en hele schattige kinderen!! Zo klein was ik echt niet in groep 3... mmm of wel? Ik zal eens een foto opzoeken, haha. Ik wist wel dat ze jong zouden zijn, want ik vond mijn bunk op Appel Farm al klein en die waren 9 en 10 jaar oud... en deze kinderen zijn nog een stukje jonger.
Ik vond het fantastisch om weer zo'n echte basisschooldag mee te maken! Alleen al die lage kapstokjes en de tekeningen op de ramen... heb ik echt gemist de afgelopen jaren. Mijn groep leerde die dag de "M" en wat ik heel leuk vond was dat Judith me meteen liet meedoen. Of tenminste, dat gevoel kreeg ik. Ze zei meteen tegen de kinderen dat ze ook vragen aan "Juf Loes" mochten stellen, en binnen de kortste keren had ik dus al een kindje bij mijn tafel die vroeg of er een "M" in kan zat. Ah. Verder mocht ik ook nakijken - heeeeerlijk al die krullen zetten - en helpen bij de rekenles. Ik heb meteen om een plattegrond van de klas gevraagd en ben de namen uit mijn hoofd gaan leren. Het leek me handig om iedereen te kennen wanneer ik les zou gaan geven. Door steeds opnieuw de namen te bedenken wanneer ik schriftjes nakeek of wanneer iemand een vraag had kwamen alle 23 kinderen er behoorlijk snel in. Na het buitenspelen mocht ik voorlezen! Ik heb het Beest met de Achternaam gelezen, van Annie M.G. Schmidt. Zo leuk om voor de klas te zitten en alle gezichtjes mijn kant op te hebben. Sommigen vergaten zelfs te eten, haha.
Vanwege de opening van de kinderboekenweek was het geen normale woensdag en was er wat tijd over aan het einde van de ochtend. Judith vroeg of ik iets wilde doen, maar ik had niets voorbereid omdat ik uitging van een ochtend observeren. Een van de jongens, Lazlo, had net over zijn lievelingsboek verteld - een verhaal met een krokodil. Vandaar dat ik toen voorgesteld heb om de krokodil te doen.
Kortom, ik heb gevraagd of alle kinderen in een kring wilden komen staan, een bek gemaakt met mijn handen op elkaar en ben gewoon gaan zingen. Ze deden allemaal meteen mee!! De bewegingen waren sowieso geen enkel probleem, en ze probeerden ook al meteen mee te doen met de melodie. Na een paar keer ging dat al heel goed! Ik vond een van de hoogtepunten hoe ontzettend lang ik kon wachten na de zin "de krokodil ligt helemaal stil..." Al die verwachtingsvolle ogen, het was echt stil in de klas!! Vooral de eerste keer had het echt een bijzondere sfeer... daardoor wilde ik graag uitproberen hoe lang ik die situatie op kon rekken, en voor mijn gevoel duurde het zo lang! Daarna was het anders - toen wisten ze allemaal wat er kwam, dus dan begonnen soms een paar kinderen alweer door te zingen of een beetje te bewegen.
Natuurlijk gingen er ook dingen minder goed, bijvoorbeeld dat de krokodillen elkaar allemaal opvraten... met andere woorden, het was natuurlijk veel leuker om op het woord "HAP!" je handen te laten dichtklappen op een ander kind... en uiteindelijk ook om het middel van je linkerbuurman en de benen van je rechterbuurvrouw. Volgende keer regels voor de kring bespreken dus, haha.
Ik vond het een fijne ochtend om te oriënteren! Ik had meteen het gevoel dat ik een paar leerkrachten kende, de weg wist op school en Judith was zo aardig en behulpzaam. Verder heb ik de kinderen horen zingen - behalve de Krokodil ook Kronkebonker en een Spaans liedje wat ze hadden geleerd voor de Maya markt (goed doel). Dat waren liedjes die ze al kenden en ik had aan Judith gevraagd of ze iets met de klas wilde doen zodat ik een indruk kon krijgen van wat ze al gedaan hadden de afgelopen tijd. Verder heb ik de liedjesmap gezien, daar zit alleen in:
- Kronkebonker
- Dikkertje Dap
- Sarie Marijs
- De uil zat in de olmen
Nog genoeg mogelijkheden om liedjes toe te voegen dus! Verder werkt de school ook met thema's. Op dit moment "Wie ben ik?" - op de deur hangt een babyfoto van iedereen uit de klas. Schattig! Verder was het op dat moment dus kinderboekenweek (dichten) en kwam de week daarna het lustrum eraan. Leuk dat de school zoveel heeft om op in te haken.
Goed, tot zo ver dag 1 op de Klim... wordt vervolgd!
Misschien weten jullie het nog wel, maar 1 oktober regende het pijpestelen. Ik had een regenpak aan, en Alten was naar eigen zeggen met de taxi, maar José en Anna kwamen helemaal doorweekt aan. Zo vervelend! Maar gelukkig kregen we een heel warm welkom. Ik was verbaasd over de manier waarop we werden opgevangen, dat was echt ontzettend leuk. Meteen al handen geschud met veel verschillende leerkrachten, en verder kregen we een rondleiding door de hele school, thee in de docentenkamer, een pakketje papier met het stagebeleid van de Klim, en een document wat we moesten invullen met onze eigen gegevens.
Vooral de uitgangspunten van het stagebeleid vond ik interessant om te lezen:
* Stagiaires leren van de ervaring van leerkrachten, leerkrachten kunnen geïnspireerd raken door de nieuwe ideeën waarmee stagiaires de school binnen komen.
Erg leuk om hier over na te denken, dat er dus over en weer van elkaar geleerd kan worden!
Verder vielen me ook een aantal vragen op die ik belangrijk vind en waar ik de komende tijd graag aandacht aan wil schenken. Hopelijk komen er ook steeds duidelijkere antwoorden, haha.
Ik bedoel hier bijvoorbeeld:
* Waarom kies je voor het onderwijs?
* Wat kom je doen? Wat zijn je kwaliteiten? Wat wil je leren? Hoe ga je dat vormgeven?
Tenslotte gingen we natuurlijk allemaal kennismaken met onze "eigen" klas en stagebegeleiders. Ik zit in groep 3/4 B bij Juf Judith. Geweldige juf, en hele schattige kinderen!! Zo klein was ik echt niet in groep 3... mmm of wel? Ik zal eens een foto opzoeken, haha. Ik wist wel dat ze jong zouden zijn, want ik vond mijn bunk op Appel Farm al klein en die waren 9 en 10 jaar oud... en deze kinderen zijn nog een stukje jonger.
Ik vond het fantastisch om weer zo'n echte basisschooldag mee te maken! Alleen al die lage kapstokjes en de tekeningen op de ramen... heb ik echt gemist de afgelopen jaren. Mijn groep leerde die dag de "M" en wat ik heel leuk vond was dat Judith me meteen liet meedoen. Of tenminste, dat gevoel kreeg ik. Ze zei meteen tegen de kinderen dat ze ook vragen aan "Juf Loes" mochten stellen, en binnen de kortste keren had ik dus al een kindje bij mijn tafel die vroeg of er een "M" in kan zat. Ah. Verder mocht ik ook nakijken - heeeeerlijk al die krullen zetten - en helpen bij de rekenles. Ik heb meteen om een plattegrond van de klas gevraagd en ben de namen uit mijn hoofd gaan leren. Het leek me handig om iedereen te kennen wanneer ik les zou gaan geven. Door steeds opnieuw de namen te bedenken wanneer ik schriftjes nakeek of wanneer iemand een vraag had kwamen alle 23 kinderen er behoorlijk snel in. Na het buitenspelen mocht ik voorlezen! Ik heb het Beest met de Achternaam gelezen, van Annie M.G. Schmidt. Zo leuk om voor de klas te zitten en alle gezichtjes mijn kant op te hebben. Sommigen vergaten zelfs te eten, haha.
Vanwege de opening van de kinderboekenweek was het geen normale woensdag en was er wat tijd over aan het einde van de ochtend. Judith vroeg of ik iets wilde doen, maar ik had niets voorbereid omdat ik uitging van een ochtend observeren. Een van de jongens, Lazlo, had net over zijn lievelingsboek verteld - een verhaal met een krokodil. Vandaar dat ik toen voorgesteld heb om de krokodil te doen.
Kortom, ik heb gevraagd of alle kinderen in een kring wilden komen staan, een bek gemaakt met mijn handen op elkaar en ben gewoon gaan zingen. Ze deden allemaal meteen mee!! De bewegingen waren sowieso geen enkel probleem, en ze probeerden ook al meteen mee te doen met de melodie. Na een paar keer ging dat al heel goed! Ik vond een van de hoogtepunten hoe ontzettend lang ik kon wachten na de zin "de krokodil ligt helemaal stil..." Al die verwachtingsvolle ogen, het was echt stil in de klas!! Vooral de eerste keer had het echt een bijzondere sfeer... daardoor wilde ik graag uitproberen hoe lang ik die situatie op kon rekken, en voor mijn gevoel duurde het zo lang! Daarna was het anders - toen wisten ze allemaal wat er kwam, dus dan begonnen soms een paar kinderen alweer door te zingen of een beetje te bewegen.
Natuurlijk gingen er ook dingen minder goed, bijvoorbeeld dat de krokodillen elkaar allemaal opvraten... met andere woorden, het was natuurlijk veel leuker om op het woord "HAP!" je handen te laten dichtklappen op een ander kind... en uiteindelijk ook om het middel van je linkerbuurman en de benen van je rechterbuurvrouw. Volgende keer regels voor de kring bespreken dus, haha.
Ik vond het een fijne ochtend om te oriënteren! Ik had meteen het gevoel dat ik een paar leerkrachten kende, de weg wist op school en Judith was zo aardig en behulpzaam. Verder heb ik de kinderen horen zingen - behalve de Krokodil ook Kronkebonker en een Spaans liedje wat ze hadden geleerd voor de Maya markt (goed doel). Dat waren liedjes die ze al kenden en ik had aan Judith gevraagd of ze iets met de klas wilde doen zodat ik een indruk kon krijgen van wat ze al gedaan hadden de afgelopen tijd. Verder heb ik de liedjesmap gezien, daar zit alleen in:
- Kronkebonker
- Dikkertje Dap
- Sarie Marijs
- De uil zat in de olmen
Nog genoeg mogelijkheden om liedjes toe te voegen dus! Verder werkt de school ook met thema's. Op dit moment "Wie ben ik?" - op de deur hangt een babyfoto van iedereen uit de klas. Schattig! Verder was het op dat moment dus kinderboekenweek (dichten) en kwam de week daarna het lustrum eraan. Leuk dat de school zoveel heeft om op in te haken.
Goed, tot zo ver dag 1 op de Klim... wordt vervolgd!
Friday, October 17, 2008
Credo
Alweer een nieuw blog... haha! Wel een ontzettend leuke manier om onze ervaringen te delen en van elkaars ideeën te leren.
Allereerst zal ik hier mijn credo online zetten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de les afgelopen woensdag erg prettig vond, omdat er vragen gesteld werden waar ik nu al een hele tijd in mijn eentje mee worstel. Wat moet muziek eigenlijk brengen? Is het wel noodzakelijk? Ik heb hier nog geen duidelijk antwoord op. En al helemaal niet op vakinhoudelijke vragen, zoals "wat moet muziek zijn op de basisschool?" Soms heb ik het gevoel dat twee jaar op het conservatorium meer vragen heeft opgeroepen dan antwoorden gegeven. Maar daarom vond ik de les dus wel erg interessant! Ik was heel benieuwd naar het credo van iedereen, en het lijkt me ook leuk om het nu online nog eens rustig na te kunnen lezen.
Ik had mijn credo op verschillende manieren kunnen invullen. Maar uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om in te gaan op de vragen die me op dit moment het meest bezighouden. Het zegt misschien meer over mij dan over muziek, haha. Maar wie weet kan ik binnenkort meer schrijven over mijn visie op het basisonderwijs.
Ik zou het fijn vinden van jullie te horen! Tot blogs x
***
Ik geloof dat liefde het belangrijkste is in het leven. Dat je van iedere dag een waardevolle dag kunt maken door iets voor een ander te doen. En als ik heel eerlijk ben, heb ik op dit moment helemaal geen antwoord op de vraag "waarom voeg je als muziekdocent iets toe aan de wereld?"
Op zich is het raar dat ik dit zeg, omdat ik altijd iemand ben geweest vol dromen en idealen. Wanneer ik ergens geen reden of doel in zie hoeft het voor mij niet zo nodig. Het is voor mij af en toe ook best moeilijk om met volle overtuiging achter deze studie te staan... want als ik misschien wel helemaal niets toevoeg aan de wereld met muziek, en er gewoon alleen maar zelf van geniet, wat doe ik hier dan eigenlijk?
Je hoeft geen opleiding aan het conservatorium te doen om van muziek te kunnen genieten. Dus dan kan ik beter vandaag nog naar een ontwikkelingsland vertrekken en daar mijn handen uit de mouwen steken. Zingen voor de lol kunnen we allemaal, dus waarom dan niet tegelijk een paar waterputten slaan?
Maar ja, bij de kinderen ligt de toekomst, zegt men altijd.
Als dat waar is, is er hoop in de wereld. Dan zijn de mogelijkheden die je kunt aanboren in het onderwijs eindeloos, en is iedere les die je kunt geven waardevol.
Het is grappig dat iedereen herinneringen heeft over bepaalde docenten. Sommige van hen waren inspirerend, anderen konden nooit orde houden. De geschiedenisdocent kon altijd zo mooi vertellen, maar de docent Engels had zo'n oer-nederlands accent dat je haar onmogelijk serieus kon nemen.
Maar degene die je je jaren later nog herinnert is de docent die over meer dingen sprak dan alleen zijn of haar vakgebied. De docent die je serieus nam, die je persoonlijk leerde kennen, je aanzette tot denken en inspireerde in je keuzes.
Onderwijs gaat over mensen.
En ik denk dat muziek daar op een mooie manier op kan aansluiten. Samen spelen, naar elkaar luisteren, respect voor de ander... je emoties leren uitdrukken in een taal die iedereen begrijpt.
Ik hoop echt dat ik op een dag precies kan aangeven waarom muziek noodzakelijk is in de wereld. Maar voor nu wil ik vooral graag het vertrouwen hebben dat het uiteindelijk niets uitmaakt in het leven hoe goed je kunt rekenen of hoeveel talen je spreekt, maar dat het belangrijk is hoeveel liefde je voelt voor jezelf en je medemens. Als muziek de kracht heeft om mensen te verbinden ongeacht hun geloofsovertuiging of culturele achtergrond denk ik dat dit op zich al reden genoeg is om dit vak een belangrijkere plaats binnen het onderwijs te geven dan het nu heeft.
En wie weet kan een nieuwe generatie, die bruist van de creatieve energie, dan toch wel een verschil maken in deze wereld.
Allereerst zal ik hier mijn credo online zetten. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de les afgelopen woensdag erg prettig vond, omdat er vragen gesteld werden waar ik nu al een hele tijd in mijn eentje mee worstel. Wat moet muziek eigenlijk brengen? Is het wel noodzakelijk? Ik heb hier nog geen duidelijk antwoord op. En al helemaal niet op vakinhoudelijke vragen, zoals "wat moet muziek zijn op de basisschool?" Soms heb ik het gevoel dat twee jaar op het conservatorium meer vragen heeft opgeroepen dan antwoorden gegeven. Maar daarom vond ik de les dus wel erg interessant! Ik was heel benieuwd naar het credo van iedereen, en het lijkt me ook leuk om het nu online nog eens rustig na te kunnen lezen.
Ik had mijn credo op verschillende manieren kunnen invullen. Maar uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen om in te gaan op de vragen die me op dit moment het meest bezighouden. Het zegt misschien meer over mij dan over muziek, haha. Maar wie weet kan ik binnenkort meer schrijven over mijn visie op het basisonderwijs.
Ik zou het fijn vinden van jullie te horen! Tot blogs x
***
Ik geloof dat liefde het belangrijkste is in het leven. Dat je van iedere dag een waardevolle dag kunt maken door iets voor een ander te doen. En als ik heel eerlijk ben, heb ik op dit moment helemaal geen antwoord op de vraag "waarom voeg je als muziekdocent iets toe aan de wereld?"
Op zich is het raar dat ik dit zeg, omdat ik altijd iemand ben geweest vol dromen en idealen. Wanneer ik ergens geen reden of doel in zie hoeft het voor mij niet zo nodig. Het is voor mij af en toe ook best moeilijk om met volle overtuiging achter deze studie te staan... want als ik misschien wel helemaal niets toevoeg aan de wereld met muziek, en er gewoon alleen maar zelf van geniet, wat doe ik hier dan eigenlijk?
Je hoeft geen opleiding aan het conservatorium te doen om van muziek te kunnen genieten. Dus dan kan ik beter vandaag nog naar een ontwikkelingsland vertrekken en daar mijn handen uit de mouwen steken. Zingen voor de lol kunnen we allemaal, dus waarom dan niet tegelijk een paar waterputten slaan?
Maar ja, bij de kinderen ligt de toekomst, zegt men altijd.
Als dat waar is, is er hoop in de wereld. Dan zijn de mogelijkheden die je kunt aanboren in het onderwijs eindeloos, en is iedere les die je kunt geven waardevol.
Het is grappig dat iedereen herinneringen heeft over bepaalde docenten. Sommige van hen waren inspirerend, anderen konden nooit orde houden. De geschiedenisdocent kon altijd zo mooi vertellen, maar de docent Engels had zo'n oer-nederlands accent dat je haar onmogelijk serieus kon nemen.
Maar degene die je je jaren later nog herinnert is de docent die over meer dingen sprak dan alleen zijn of haar vakgebied. De docent die je serieus nam, die je persoonlijk leerde kennen, je aanzette tot denken en inspireerde in je keuzes.
Onderwijs gaat over mensen.
En ik denk dat muziek daar op een mooie manier op kan aansluiten. Samen spelen, naar elkaar luisteren, respect voor de ander... je emoties leren uitdrukken in een taal die iedereen begrijpt.
Ik hoop echt dat ik op een dag precies kan aangeven waarom muziek noodzakelijk is in de wereld. Maar voor nu wil ik vooral graag het vertrouwen hebben dat het uiteindelijk niets uitmaakt in het leven hoe goed je kunt rekenen of hoeveel talen je spreekt, maar dat het belangrijk is hoeveel liefde je voelt voor jezelf en je medemens. Als muziek de kracht heeft om mensen te verbinden ongeacht hun geloofsovertuiging of culturele achtergrond denk ik dat dit op zich al reden genoeg is om dit vak een belangrijkere plaats binnen het onderwijs te geven dan het nu heeft.
En wie weet kan een nieuwe generatie, die bruist van de creatieve energie, dan toch wel een verschil maken in deze wereld.
Subscribe to:
Posts (Atom)
